We staan allemaal in de deuropening van het paleis van de Tree King, terwijl een witte gedaante uit de grond oprijst. We zien duidelijk dat het een soort geestachtige vorm van de priesteres is, die we aan het begin van ons avontuur in hetzelfde paleis hebben verslagen. De groep wordt meteen in de val gelokt, want de geest (Dalei’ra) zorgt ervoor dat de deuren van het paleis vergrendelen door takken en wortels uit de grond te laten groeien, die zich vóór de deur helemaal met elkaar verstrengelen. Tegelijkertijd slaakt Dalei’ra een verschrikkelijke kreet. Qirin, Randal, Renlan en Cadoc lopen een klein beetje schade op, maar Aderyn en William raken buiten zichzelf van verdriet. Ze vallen allebei op hun knieën neer en kunnen hun tranen niet bedwingen.
De groep vecht met Dalei’ra. William weet zijn verdriet gelukkig snel te overwinnen, maar Aderyn lukt dat (ondanks een helpende hand van Renlan) niet. Gelukkig kan Cadoc een helpende hand naar de groep uitsteken. Na een flink aantal aanvallen over en weer weet Randal uiteindelijk de laatste klap aan Dalei’ra uit te delen en met zijn nieuwe zwaard haar in tweeën te klieven.
Als de rust is weergekeerd, graaft de groep een gat in de grond op de plek waar Ironbeard neer was gegaan. Ze zorgen dat het stekje water krijgt, en al snel ziet de groep het stekje wortel schieten. Het stekje begint duidelijk te leven, vormt kleine armen en een gezichtje, en kijkt op naar Aderyn, die het dichtst bij staat en het stekje moed in heeft gesproken met haar speech of beast and leaf. Het stekje lijkt zich geborgen te voelen. Ondertussen hoort de groep buiten het geluid van de kraaien afnemen. Omdat de deuren nog dicht zitten, weten ze niet of de duisternis al is verdwenen.
Als de groep op het punt staat om weg te gaan, merkt Renlan op dat Aderyn ergens mee zit. Ze geeft aan dat ze bang is dat we nu het stekje wel geplant hebben, maar dat de hag zo maar terug kan komen. De hag is hier immers eerder geweest, en ze weet ook dat de groep bij Zelara is geweest. Aderyn is bang dat het stekje, zonder bescherming, niet lang zal overleven. Omdat ze zich ook schuldig voelt dat ze niet veel heeft kunnen bijdragen aan het gevecht, biedt ze aan om samen met Cadoc achter te blijven en het stekje te beschermen. De groep is hier niet heel happig op. Wat als Aderyn weer slachtoffer wordt van zo’n aanval van verdriet? Aderyn houdt echter voet bij stuk, en vraagt de groep om hulp voor haar te regelen terug in Willowgarden. Op die manier is ze niet alleen, wordt het stekje goed beschermd, en kan de groep verder op jacht naar de hag én uitzoeken wat er aan de hand is met het Shadowfell.
De groep is niet heel gelukkig met het voorstel van Aderyn, maar geeft toch toe. Randal weet de deur te openen met zijn bijl. Als de groep naar buiten loopt, komen er ineens drie Awakened Elks aangegaloppeerd. Ze houden stil bij de groep, en zijn duidelijk uit het oosten gekomen om Aderyn te helpen het stekje te beschermen.
De groep reist door het bos terug naar Willowgarden, maar zonder Aderyn. De kermis blijkt intussen in volle gang te zijn, en het is een drukte van jewelste in het dorp. De groep spreekt met Dewalu, en vertelt hem wat er is gebeurd. Dewalu dankt de groep voor hun inspanningen, en geeft iedereen 5 GP om mee te feesten. De groep vraagt Dewalu ook om hulp voor Aderyn te regelen. Hij belooft met de Lantern Watch te spreken, en dorpsbewoners om hulp te vragen. Dat moet echter tot de volgende ochtend wachten. Het feest is begonnen, en er gaat niemand zijn die nu het bos in wil trekken om Aderyn te helpen. En met de hoeveelheid alcohol die al genuttigd is, lijkt het Dewalu ook geen goed idee om mensen nu het bos in te sturen. Dewalu stelt de groep hierna voor aan Monsieur René Alfonse, de lokale begrafenisondernemer. Hij bedankt de groep ook voor hun inspanningen, en stelt ze voor aan Coco. Coco is zijn leerling. Ze is een Kenku van ongeveer 1,45 meter lang. Ze gaat gekleed in een driedelig kostuum, met een grijs gilet eronder. Ze heeft een hoge hoed op, en in haar hand een wandelstok met bovenop de kop van een raaf als handvat. Haar veren zijn zwart, en haar huid is zwart tot grauw-donkergrijs. Over haar snavel draagt ze een zwart masker.
Coco hoort de groep uit over hun avonturen. Ze heeft veel gehoord over hun gevechten tegen de ondode wezens en is duidelijk geïnteresseerd. De groep vertelt haar echter niet heel veel. Coco besluit ze rond te leiden over de kermis. Er staan drie tenten opgesteld: de tent van de Bettencourt Brothers, de tent van Mistress Victoria’s Extravaganza en de tent van Mr. Sullivan’s Travelling Theatre. Bij de Bettencourt Brothers wordt een muziekshow opgevoerd. Er zit een groep van vijf tieflings op het podium. Iedereen maakt andere muziek die niet altijd goed bij de rest van de muziek lijkt te passen, maar op sommige momenten valt alles bijna magisch harmonieus samen. De groep voelt zich een stukje sterker (iedereen heeft 5 temporary hit points door de muziek). We gaan door naar Mistress Victoria’s Extravaganza. De tent is van binnen rijk aangekleed, met veel kussens en Egyptische tafeltjes op de grond. Op het podium wordt een burlesqueshow opgevoerd. Het is duidelijk dat de rijkere bezoekers verder vooraan mogen zitten. Als we door het publiek lopen, biedt een van Mistress Victoria’s werkneemsters Renlan een lapdance aan. Dit blijkt echter 5 GP te kosten, dus Renlan slaat het aanbod af. Tussen twee nummers door gaan we naar buiten, om als laatste bij Mr. Sullivan’s naar binnen te gaan. Deze voorstelling is duidelijk ook voor de jongste inwoners van Willowgarden geschikt: op het podium wordt een poppenshow opgevoerd. Een jong meisje met pop mag als vrijwilliger het podium op komen. Ze neemt plaats voor een muur, en één van de poppen gooit metalen staven naar haar toe. Die raken natuurlijk allemaal de muur en niet het meisje zelf. Renlan kijkt ondertussen rond in het publiek. Het valt hem op dat er ook poppen door het publiek lijken te lopen. Hij pakt een steentje van de grond en gooit die naar één van de poppen. De pop kijkt naar hem om, maar reageert verder niet. Renlan vertelt dit niet aan de groep. Qirin heeft inmiddels een ongemakkelijk gevoel, dus Coco leidt de groep naar buiten.
Eenmaal buiten vraagt Coco nog wat verder door over de avonturen. Omdat ze als leerling van Mr. Alfonse veel kennis heeft van ondoden, besluit ze de groep haar hulp aan te bieden. William merkt op dat de groep ook wel één en ander van doden afweet. Coco geeft aan dat ze daar zelf ook wel goed van op de hoogte is. Als ze William naar het meetlint om haar nek ziet kijken, besluit ze Mage Hand te casten en met het lint zijn maten op te nemen. De groep spreekt af om elkaar de volgende ochtend bij de taveerne The Golden Branch te ontmoeten.
Terwijl William in zijn eentje terugloopt naar zijn huis, wordt hij aangesproken door een vreemde man in een blauwe mantel. De man geeft aan dat hij en William moeten praten. William vertrouwt het niet helemaal en loopt door, maar merkt dan ineens dat de man dezelfde persoon is als degene die Mara tegenhield toen ze het bos uit probeerde te lopen, en de mantel die hij dacht te zien verdwijnen na het gevecht met de twee Rocs. De man in de mantel vraagt William naar zijn amulet. Als William vertelt dat dit het symbool van de engel ARTHFAEL is, reageert de man in mantel dat ARTHFAEL een aardsengel is die eigenlijk nauwelijks aanbeden wordt. Hij vraagt William hoe hij aan het amulet komt. William legt uit dat hij dat niet weet, en niet goed weet wie hij zelf is. Hij merkt ook op dat hij de man in mantel al twee keer eerder gezien denkt te hebben. De man vertelt William om dat te vergeten. Hij vertelt dat hij AERON is, een engel van HEILYN . Hij herkent in William hetzelfde soort bloed als in Mara; ze lijken dezelfde goddelijke afstemming te hebben. Het is belangrijk om uit te zoeken wie William precies is. De man in mantel biedt William daarvoor zijn hulp en sturing aan. William accepteert het aanbod, en vertrekt naar huis.
De volgende ochtend ontmoeten we elkaar in de taveerne. Randal is bezig met een paar brieven die hij recent lijkt te hebben ontvangen. Als we binnenkomen probeert hij ze een beetje onhandig op te bergen, maar Renlan en Qirin hebben hem door. Ze zien een hangertje om zijn nek, met een symbool erop. Als ze hiernaar vragen, legt Randal uit dat hij het hangertje net heeft ontvangen. Het hangertje heeft hij gekregen van de dorpsoudste uit het dorp waar hij oorspronkelijk vandaan komt (Randal komt niet uit Willowgarden). Het hangertje is een link naar Randals vader en diens stam. Randal geeft zelf aan dat dit gevoelig ligt. De groep weet niet helemaal wat dit betekent. Ze weten wel dat Randal geen volbloed Orc is, maar wat hij precies bedoelt is ze niet duidelijk.
Ineens ontstaat er buiten op straat commotie. Coco rent naar het raam en ziet een moeder met een kind in haar armen. Eenmaal buiten herkennen we Keelin, het meisje dat de avond ervoor nog bij Mr. Sullivan’s op het podium stond als vrijwilliger. Haar moeder vertelt dat ze in een soort catatonische staat verkeert, en haar zo ’s ochtends bij de voordeur heeft gevonden. Coco probeert te onderzoeken wat er aan de hand is, maar ze heeft geen idee. Ze probeert Keelin nog wat leven in te blazen, maar dat werkt helaas niet.
We besluiten Dewalu in te lichten. Het is nog vroeg, dus hij is niet bepaald blij dat we hem wakker maken. Als hij Keelin ziet is hij dat echter meteen vergeten en komt hij in actie. Hij spreekt Keelins moeder, Morgan, moed in, en zorgt dat Keelin naar dokter Quaker wordt gebracht. Randal vertelt hem nog dat hij vermoedt dat de kermis hier iets mee te maken heeft. Dewalu geeft toestemming om dit verder te onderzoeken, maar is niet blij dat we de buitenstaanders direct beschuldigen. We leggen uit dat de tent voor nu ons enige aanknopingspunt is, en vertrekken naar het plein.
Qirin en Randal lopen een rondje om de tent heen. Ze zien niks bijzonders, alleen wat paarden die aan het eten zijn en een grote huifkar die als woonwagen is ingericht. De deur en gordijnen zijn nog dicht. William, Renlan en Coco lopen intussen de tent in. Het is er nog donker, maar er staat een lange figuur (gekleed in driedelig paars kostuum) op het podium die met de poppen bezig is. Als hij vraagt wat we komen doen geeft Renlan aan dat hij zo genoten heeft van de show gisteravond, en zelf ook graag zou leren hoe je zo’n poppenshow geeft. De man geeft aan dat we ’s middags terug kunnen komen om naar de show te kijken. Renlan en Coco proberen hem nog te paaien, maar het mag niet baten. De man lijkt zelfs boos te worden en wil ons de tent uitjagen. Renlan blijft hangen, maar Coco neemt hem en William mee naar buiten. Coco besluit nog wat navraag te doen naar het festival. Het festival keert ieder jaar terug, maar er zijn steeds andere shows. De Bettencourt Brothers zijn in de afgelopen jaren wel eens eerder langsgekomen in Willowgarden, en Mistress Victoria’s Extravaganza heeft zo’n 10 jaar geleden ook wel eens haar kamp in het dorp opgeslagen, maar Mr. Sullivan’s Travelling Theatre is nog nooit eerder in het dorp geweest.